کایروپرکتیک و درمان دستی در طب فیزیکی
روش های کایروپرکتیک وطب فيزيكي
مانیپولاسیون : به معنی حرکت با دامنه کم، ولی با سرعت زیاد است. این حرکات، مفصل را بیشتر از چیزی حرکت می‌دهد که عضلات این کار را انجام می‌دهند، اما بدون آسیب به رباط.
موبیلیزاسیون : حرکاتی که توسط درمانگر با هدف افزایش دامنه حرکت مفصل در محدوده حرکات طبیعی مفصل انجام می‌شود.
اثرات کایروپرکتیک وطب فيزيكي
بهترین اثر کایروپرکتیک یا درمان دستی بر روی کمردرد حاد، درد گردن و سردردهای ناشی از استرس است. برخی از شواهد نشان می‌دهند که در این موارد، روش کایروپراکتیک حتی از درمان های رایج پزشکی موثرتر است.
درمان دستی از طریق تکنیک و روش‌های مختلفی توسط متخصص کایروپراکتیک اعمال می‌شود. درمان دستی به‌منظور کاهش درد آرتروز گردن، بهبود عملکرد، افزایش دامنه حرکتی و برای رسیدگی به کاهش دامنه حرکتی ستون فقرات استفاده می‌شود.
بیشترین اثر کایروپرکتیک بر روی اختلالات عضلانی و اسکلتی مانند صدمه به تاندون ها و رباط ها است. این روش همین اثر را بر روی بیماری های گردن، سر و بازو، به خصوص میگرن، سردردهای تنشی، سفتی گردن و کجی گردن دارد.
نواحی دیگری که در خارج از محدوده ستون فقرات قرار دارند و این روش درمانی بر روی آنها اثربخشی خوبی دارد عبارتند از: زانو ها، مچ، آرنج، مچ پا و سایر مفاصل.
شواهد نشان می دهند که کایروپرکتیک برای درمان بیماری هایی که تحت تاثیر عصب واگ هستند، مانند گاستریت ( التهاب معده )، آسم یا آلرژی ها هم موثر است.
برای اثربخشی بیشتر، گاهی اوقات متخصص کایروپراکتیک این روش را همراه با طب سوزنی انجام می‌دهند.
اصلاح وضعیت ستون فقرات با استفاده از روش کایروپرکتیک می‌تواند سطح واسطه های التهابی (پروستاگلاندین ها) را کاهش و بتااندورفین (کاهش دهنده های طبیعی درد) را افزایش دهد. تمام این موارد حداقل باعث کاهش درد در بدن می‌شوند.
موارد استفاده کایروپرکتیک وطب فيزيكي
روش کایروپرکتیک در موارد زیر قابل استفاده است :
-آرتریت (التهاب مفاصل)
- آسم
- کمردرد
- شب ادراری
- برونشیت
- بورسیت (التهاب کپسول مفصل)
- سندرم تونل کارپال (درد شدید در ناحیه مچ دست)
- جابجایی دیسک گردن
- سندرم خستگی مزمن
- سرفه
- سرگیجه
- گوش درد
- غش
- سردرد و میگرن
- فشار خون بالا
- کاهش عوارض پارگی مینیسک زانو
هنگامی که از درمان دستی استفاده شود، فشار وارد شده به مفاصل باعث جدا شدن سطوح مفصل از یکدیگر شده و آنها را در موقعیت کاملاً مناسب قرار می‌دهد. علاوه بر این با استفاده از این روش، فشار وارد شده به حفره مفصلی کاهش پیدا می‌کند و باعث قولنج شکستن می شود . با کاهش فشار بر مفاصل، بعضی از گازهای ایجاد شده در مایع مفصلی (که بطور طبیعی در تمام مایعات موجود در بدن وجود دارند) آزاد شده و باعث ایجاد حباب‌های ریز در مفصل می‌شوند. این حباب‌ها بدون نیاز به انجام فعالیت خاص، به‌خودی‌خود به سرعت از بین می‌روند. به این ترتیب صدا از محل مفصل شنیده می‌شود. محتویات حباب‌های گاز باقیمانده پس از این وضعیت عمدتاً از دی‌اکسید کربن تشکیل می‌شوند. تاثیر ناشی از این فرآیند برای یک دوره زمانی خاص باقی می‌ماند که در اصطلاح به آن «دوره ماندگاری» گفته می‌شود و در طول این دوره دیگر مشکلی در این رابطه برای مفصل ایجاد نمی‌شود. این دوره به مدت حدود بیست دقیقه طول می‌کشد و در طول این مدت گازها به تدریج به مایع مفصلی جذب می‌شوند. علاوه بر این برخی شواهد وجود دارند که بر اساس آنها شل شدن رباط می‌تواند با افزایش احتمال ایجاد صدا در مفصل ارتباط داشته باشد.